Een nieuw gezinslid
We hadden er al een tijdje naar uitgekeken, maar op 24 december 2015 mocht ze dan eindelijk écht komen! Onze kleine pup die we enkele weken daarvoor hadden uitgezocht!
Loeka was al heel lang aan het vragen om een hondje, maar we hadden dat idee steeds afgehouden zo lang de kinderen klein waren. We (vooral ik dan) waren wel al een tijdje aan het rondkijken welk ras geschikt zou zijn. Ik wilde heel graag een Amerikaanse Cocker of een King Charles, maar na wat opzoekwerk, bleek dat deze honden veel haren verliezen en met allergische kinderen en papa in huis, was dit toch niet het beste idee. We kwamen uit bij de "anti-allergische" rassen en ik vond een zogenaamd "boomertje" wel heel schattig. Al is dat geen echt ras, dus ook niet echt makkelijk te vinden, zeker niet als je niet de broodfok in wil. Via via hebben we dan toch een adres gevonden waar ze regelmatig een kruising hebben tussen een maltezer en een shitzu en zo hadden we dan beslist dat er een hondje mocht en kon komen. We zijn haar 2x gaan bezoeken op voorhand.
Ondanks dat we er echt naar uit keken, kreeg ik toch wel wat koudwatervrees. Bijna zoals dat ook gaat bij je eerste kindje. Gaan we dit wel kunnen? Waar zijn we aan begonnen? Wat als...? En vooral over de zindelijkheid maakte ik me heel veel zorgen. Ik had in alle eerlijkheid geen zin in constant plas en kaka opvegen...
Goed, de 24ste kwam daar... Haar bench stond klaar en puppy trainingsmatjes en de rest zouden we wel bekijken.
We reden naar de plaats waar we ze mochten ophalen en toen was het moment daar! Wat was ze klein toen we haar in onze armen kregen! De eerste dag thuis is natuurlijk erg spannend. Bovendien was het ook nog kerstavond bij ons thuis, waardoor het dus drukker dan normaal was. (over kerstavond vertellen we later nog wel eens). Ze stond ook op een strak schema van buiten gaan: na ieder slaapje, na het spelen, voor het slapen... Maar het wierp wel zijn vruchten af. Ze had die eerste dag al gelijk door wat we van haar verwachtte als we buiten kwamen.
De eerste nacht was weer spannend. Hoe zou ze reageren? Een hele nacht huilen? We waren er alleszins op voorbereid, maar niets was minder waar. We hadden een hele brave pup die geslapen heeft tot de volgende ochtend 7u! De nachten hierna was het helaas wat moeilijker. De tweede nacht begon ze midden in de nacht te huilen en de derde nacht begon ze al te huilen toen ze in de bench gezet werd. 2 januari was de eerste nacht dat ze zonder huilen in de bench gezet werd en de hele nacht doorsliep.
Ondertussen gaat ook het zindelijk worden echt heel vlot. Ze doet zelden een plasje binnen. We houden wel nog heel strak vast aan het uitlaat schema: na het slapen, na het spelen, voor het slapen (kortom: staan bijna ieder uur buiten)... Het is een inspanning, maar ondertussen gaat ze dus wel al aan de achterdeur staan als ze buiten moet. Superknap voor een pup van amper 8 weekjes oud! Buitenspelen is ook één van haar hobby's, achter de bal aanrennen bijvoorbeeld of gewoon, met de kindjes stoeien. Iedereen is fan van onze Vexy, behalve Senn. Die is bang van honden en heeft haar volgens mij nog niet aangeraakt. Hij beweert van wel, maar laten we dat maar met een korrel zout nemen. We forceren niets, ieder kind mag zichzelf zijn. En als hij niet van honden houdt, dan is dat zo. Genoeg andere kinderen om aandacht van te krijgen, toch?
We zijn ook volop bezig met haar op te voeden. Qua bijten is er nog wat werk. Het is echt een baby die je in huis haalt, lekker proeven met het mondje hoe alles smaakt. Maar kleine vingertjes en tenen (en af en toe Ibe zijn oren) houden we toch liever weg van de hondentandjes. Net zoals onze zetel, de deuren, de kasten, speelgoed van de kinderen... Ze heeft nochtans haar eigen speelgoed, maar dat van een ander, is altijd leuker!
Een filmpje van Bo en Vexy staat hier.
Loeka was al heel lang aan het vragen om een hondje, maar we hadden dat idee steeds afgehouden zo lang de kinderen klein waren. We (vooral ik dan) waren wel al een tijdje aan het rondkijken welk ras geschikt zou zijn. Ik wilde heel graag een Amerikaanse Cocker of een King Charles, maar na wat opzoekwerk, bleek dat deze honden veel haren verliezen en met allergische kinderen en papa in huis, was dit toch niet het beste idee. We kwamen uit bij de "anti-allergische" rassen en ik vond een zogenaamd "boomertje" wel heel schattig. Al is dat geen echt ras, dus ook niet echt makkelijk te vinden, zeker niet als je niet de broodfok in wil. Via via hebben we dan toch een adres gevonden waar ze regelmatig een kruising hebben tussen een maltezer en een shitzu en zo hadden we dan beslist dat er een hondje mocht en kon komen. We zijn haar 2x gaan bezoeken op voorhand.
Ondanks dat we er echt naar uit keken, kreeg ik toch wel wat koudwatervrees. Bijna zoals dat ook gaat bij je eerste kindje. Gaan we dit wel kunnen? Waar zijn we aan begonnen? Wat als...? En vooral over de zindelijkheid maakte ik me heel veel zorgen. Ik had in alle eerlijkheid geen zin in constant plas en kaka opvegen...
Goed, de 24ste kwam daar... Haar bench stond klaar en puppy trainingsmatjes en de rest zouden we wel bekijken.
We reden naar de plaats waar we ze mochten ophalen en toen was het moment daar! Wat was ze klein toen we haar in onze armen kregen! De eerste dag thuis is natuurlijk erg spannend. Bovendien was het ook nog kerstavond bij ons thuis, waardoor het dus drukker dan normaal was. (over kerstavond vertellen we later nog wel eens). Ze stond ook op een strak schema van buiten gaan: na ieder slaapje, na het spelen, voor het slapen... Maar het wierp wel zijn vruchten af. Ze had die eerste dag al gelijk door wat we van haar verwachtte als we buiten kwamen.
De eerste nacht was weer spannend. Hoe zou ze reageren? Een hele nacht huilen? We waren er alleszins op voorbereid, maar niets was minder waar. We hadden een hele brave pup die geslapen heeft tot de volgende ochtend 7u! De nachten hierna was het helaas wat moeilijker. De tweede nacht begon ze midden in de nacht te huilen en de derde nacht begon ze al te huilen toen ze in de bench gezet werd. 2 januari was de eerste nacht dat ze zonder huilen in de bench gezet werd en de hele nacht doorsliep.
Ondertussen gaat ook het zindelijk worden echt heel vlot. Ze doet zelden een plasje binnen. We houden wel nog heel strak vast aan het uitlaat schema: na het slapen, na het spelen, voor het slapen (kortom: staan bijna ieder uur buiten)... Het is een inspanning, maar ondertussen gaat ze dus wel al aan de achterdeur staan als ze buiten moet. Superknap voor een pup van amper 8 weekjes oud! Buitenspelen is ook één van haar hobby's, achter de bal aanrennen bijvoorbeeld of gewoon, met de kindjes stoeien. Iedereen is fan van onze Vexy, behalve Senn. Die is bang van honden en heeft haar volgens mij nog niet aangeraakt. Hij beweert van wel, maar laten we dat maar met een korrel zout nemen. We forceren niets, ieder kind mag zichzelf zijn. En als hij niet van honden houdt, dan is dat zo. Genoeg andere kinderen om aandacht van te krijgen, toch?
We zijn ook volop bezig met haar op te voeden. Qua bijten is er nog wat werk. Het is echt een baby die je in huis haalt, lekker proeven met het mondje hoe alles smaakt. Maar kleine vingertjes en tenen (en af en toe Ibe zijn oren) houden we toch liever weg van de hondentandjes. Net zoals onze zetel, de deuren, de kasten, speelgoed van de kinderen... Ze heeft nochtans haar eigen speelgoed, maar dat van een ander, is altijd leuker!
Een filmpje van Bo en Vexy staat hier.
Reacties
Een reactie posten